Për kënaqësinë e lexuesve tanë kemi sjellë sot një koleksion të thënieve më të bukura të Dostojevskit.
Ne jemi të vetëdijshmë se do ta keni të vështirë të zgjidhni, por presim nga Ju të na thoni cilën prej tyre pëlqyet më së shumti.
Më i zgjuari nga të gjithë, për mendimin tim, është njeriu që e quan veten budalla të paktën një herë në muaj.
Mbi të gjitha, mos gënje veten. Njeriu që gënjen veten dhe dëgjon gënjeshtrën e tij arrin në një pikë që nuk mund ta dallojë të vërtetën brenda tij, ose rreth tij, dhe kështu humbet çdo respekt për veten dhe për të tjerët. Dhe duke mos pasur asnjë respekt, ai pushon së dashuri.
Dhimbja dhe vuajtja janë gjithmonë të pashmangshme për një inteligjencë të madhe dhe një zemër të thellë. Njerëzit me të vërtetë të mëdhenj duhet, mendoj, të provojnë trishtim të madh në këtë tokë.
Të gabosh në mënyrën tënde është më mirë sesa të dalësh mirë në atë të dikujt tjetër.
Çfarë është ferri? Unë pohoj se është vuajtja e të qenit i paaftë për të dashur.
Sa më e errët nata, aq më të ndritshëm janë yjet, sa më i thellë të jetë hidhërimi, aq më afër është Zoti!
Njeriut i pëlqen të numërojë vetëm telashet e tij; ai nuk i llogarit gëzimet e tij.
Shpirti shërohet duke qëndruar me fëmijë.
“Unë e dua njerëzimin”, tha ai, “por unë çuditem se sa më shumë që e dua njerëzimin si një i tërë, aq më pak e dua njeriun në veçanti.”
Ndonjëherë ndeshim njerëz, madje edhe krejtësisht të huaj, të cilët fillojnë të na interesojnë në shikim të parë, disi papritmas, gjithçka menjëherë, para se të thuhet një fjalë.
Njerëzit flasin ndonjëherë për mizorinë “kafshërore” të njeriut, por kjo është jashtëzakonisht e padrejtë dhe fyese për kafshët, asnjë kafshë nuk mund të jetë kurrë aq mizore sa një njeri, aq artistikisht, aq artistikisht i egër.
Të flasësh marrëzira është privilegji i vetëm që njerëzimi ka mbi organizmat e tjerë. Pikërisht duke folur gjëra të pakuptimta dikush arrin më pas tek ato me kuptim! Unë flas kot, prandaj jam njerëzor.
Misteri i ekzistencës njerëzore nuk qëndron vetëm tek mbijetesa, por në gjetjen e arsyeje për të jetuar.
Po si mund të jetosh dhe të mos kesh asnjë histori për të treguar?
Bërja e një hapi të ri, shqiptimi i një fjale të re, është ajo që njerëzit kanë më shumë frikë.
Shumë pakënaqësi ka ardhur në botë për shkak të çoroditjeve dhe gjërave të mbetura pa thënë.
Duhet diçka më shumë sesa inteligjenca për të vepruar në mënyrë inteligjente.
Asgjë në këtë botë nuk është më e vështirë sesa të thuash të vërtetën, asgjë më e lehtë sesa lajkat.
Të duash dikë do të thotë ta shohësh ashtu siç e synonte Zoti.
E drejtë apo e gabuar, është shumë e këndshme të thyesh diçka herë pas here.
Njeriu është një mister. Duhet zbërthyer dhe nëse e kalon tërë jetën duke e zbërthyer, mos thuaj që ke humbur kohë. Unë jam duke studiuar atë mister sepse unë dua të jem një qenie njerëzore.
Unë mund ta shoh diellin, por edhe nëse nuk mund ta shoh diellin, unë e di që ai ekziston. Dhe të dish që dielli është atje – kjo është gjallnim.
Çudia është se bukuria ka mister, por edhe tmerr. Zoti dhe djalli po luftojnë atje dhe fusha e betejës është zemra e njeriut.
Njeriu nganjëherë është jashtëzakonisht, me shumë pasion, i dashuruar me vuajtjet …
Mund të jesh i sinqertë dhe të jesh budalla.
Nuk është truri ai që ka më shumë rëndësi, por ai që i udhëheq ata – karakterin, zemrën, cilësitë bujare, idetë përparimtare.
Bukuria do të shpëtojë botën.
Mos lejoni të harrojmë se shkaqet e veprimeve njerëzore janë pamatshmërisht më komplekse dhe të larmishme sesa shpjegimet tona pasuese për to.
Dhimbja dhe vuajtja janë gjithmonë të pashmangshme për një inteligjencë të madhe dhe një zemër të thellë.
Unë mendoj se djalli nuk ekziston, por njeriu e ka krijuar atë, ai e ka krijuar atë në imazhin dhe ngjashmërinë e tij.
Eshtë më mirë të jesh i pakënaqur dhe të njohësh më të keqen, sesa të jesh i lumtur në parajsën e një budallai.
Të duash do të thotë të vuash dhe nuk mund të ketë dashuri ndryshe.
Nëse dëshironi të respektoheni nga të tjerët, gjëja më e mirë është të respektoni veten. Vetëm me këtë, vetëm me vetë-respekt do t’i detyroni të tjerët të ju respektojnë.
Përveç kësaj, në ditët e sotme, pothuajse të gjithë njerëzit e aftë kanë shumë frikë se janë qesharakë dhe janë të mjerë për shkak të kësaj.
Ky është mesazhi im i fundit për ju: në hidhërim, kërkoni lumturinë.
Asgjë nuk është më e lehtë sesa të denoncosh keqbërësin; asgjë nuk është më e vështirë sesa ta kuptosh atë.
Sarkazma: streha e fundit e njerëzve modestë dhe me shpirt të dëlirë kur PRIVATIA e shpirtit të tyre pushtohet në mënyrë të ashpër dhe ndërhyrëse.
Sa më budalla të jetë dikush, aq më afër realitetit është. Sa më budalla të jetë, aq më i qartë është. Marrëzia është e shkurtër dhe pa art, ndërsa inteligjenca përpëlitet dhe fshihet. Inteligjenca është joparimore, por marrëzia është e sinqertë dhe e drejtpërdrejtë.
Dashuria në veprim është një gjë e ashpër dhe e tmerrshme krahasuar me dashurinë në ëndrra.
Zoti im, një moment lumturie. Pse nuk mjafton ky për një jetë të tërë?
Kur arsyeja dështon, djalli ndihmon!
Nëse doni të kapërceni të gjithë botën, kapërceni veten.
Unë nuk u përkula para jush, u përkula para gjithë vuajtjeve të njerëzimit.
Do të digjeni dhe do të digjeni; ju do të shëroheni dhe do të ktheheni përsëri.
Njëqind dyshime nuk përbëjnë provën./shkollaesuksesit.com